Heuvels van Le Marche

Ik was redelijk laat wakker voor mijn doen, 08.00 uur en uitgeslapen. Mark was nog in dromenland. Het ochtendwaken van de vogels, een ritueel, een vrolijk gezang dat getjilp. Ik hoorde een licht geruis, de wind was matig, blies kleine golfjes in het water van het zwembad, de wind kwam uit het noorden, het voelde heerlijk aan. De zon likte warme zonnestralen over vochtige gras, de heuvels van Casterano, de druivenranken, de lichte geuren van de lentebloemen hingen als het waren als een lichte deken om mij heen, heerlijk. Goedemorgen Le Marche.

Mark ontwaakte met een zachte kreun, en rekte zich uit, ik was inmiddels begonnen met een uitgebreid ontbijtje, eitje, verse Nespresso, de sterke gebrande geur van Italiaanse bonen, doen je wanen of je in Italië bent, nou zeg, laten we dat nu zijn. Vers gebakken cake, abrikozentaartje en kokoscake stonden uitgebreid geserveerd, een typisch Italiaans ontbijt. De perensap, biologische, van het land, de agriturismo is overweldigend. Eenmaal gezamenlijk aan het ontbijt, genietend van de Italiaanse heerlijkheden en onze eigen eitjes, er gaat niets boven een vers Oud Vossmeers eitje.

Vandaag een luierdag aan het zwembad, de eerste zonnestralen op onze witte huiden, om vervolgende de crème van zonnebrand diep te penetreren om de tere babyhuidjes te beschermen van de felle UV stralen. Mark volledig in trance, zijn boek, Hypnose van Lars Kapler, een literaire thriller, volledig van de wereld, wanend in zijn boek vol levendige spanning en sensatie, een pageturner. Mijn novelle heet, de kunst van het genot van Goliarda Sapienza, een Italiaanse schrijfster, levendig beschreven, met diepgang, begin vorige eeuw. Beiden wanen we ons in onze verhalen, de tijd verstrijkt, het is inmiddels 13.00 uur, we besluiten even te eten, focaccia met rozemarijn in de oven, Italiaanse kaasjes, olijfolie, wat zout, Italiaanse salami en wijn. Tijdens ons souper, doemden grijze wolken boven ons, angstaanjagend, grijs en vol elektriciteit, gespannen, om volledig los te gaan, een koude wind blies over de flanken van de heuvels, riet aaide de olijfbomen zacht langs haar bloeiende bladeren, een zwaluw scheerde over de golven van het zwembad, dronk wat en vloog weer verder, de wind trok verder aan, de wind was bijna de parasol te machtig , we konden hem nog maar net vasthouden.

We besloten richting ons appartement te gaan, om vroegtijdig de aandienende buien te ontwijken. Vervolgens Mark zijn ingeving als vanouds de wandeling en beklimming van de berg “colle san Marco” het Natural Park, vol woeste bebossingen, grillige takken en bomen, heuvels, groen, veel groen, leistenen, rotsen, dennenbomen in de bloei, en de stilte. Alleen de zang van de vogels, de insecten, krekels, ieder bijzonder diersoort was te horen, de saamhorigheid, een concert, een soort samenzwering tussen de dieren van het woud. Mark maakte foto’s van het ver uitgestrekte landschap, de prachtige bomen, omringt met de stilte van het woud. De natuur omarmde ons.

Vanavond gegeten in ons Italiaans Castoraanse eetcafe vol heerlijkheden, zoals de pizza van Mark met rundrookvlees, Parmezaanse kaas en rauwe andijvie, friet, mayonaise en tomatenketchup (wordt gegeten door de plaatselijke Italiaanse jeugd) en gegrilde rundersteak met gebakken aardappels en rozemarijn. De mooie jonge Italiaanse knul, lacht naar me met zijn reebruine ogen, amusant om naar te kijken.

In onze casa di Castorano, de vlammen likken de schoorstenen van de haard, wijntje, boekje, de klassieke klanken van Mozart. De nacht is zwart, in de verte branden kleine lichtjes, de huizen, sommige vervallen, andere in het nieuw opgetrokken, de nacht, Castorano valt in diepe slaap.