Avondritueel

De avond is gevallen, het is helder, sterren twinkelen als Gouden lichtjes in de nacht, het is koud. De haardblokken staan klaar om ons te verwarmen, het lijkt wel winter. Die koude heeft ook haar charmes, maar de zomer heeft momenteel toch onze voorkeur. Mark maakt de haard gereed, de kranten vatten vlam, de rook omringt onze eetkeuken. Het kleine raam, bovenaan de keuken staat open, zodat we niet worden uitgerookt. Lichte blauwe dampen bereiken onze neusvleugels, prikkelen onze zintuigen. Een vogelfamilie heeft waarschijnlijk een nestje gebouwd in onze schoorsteen, een zwaluw, die vliegen overdag massaal boven de Casa en het zwembad. De wijn smaakt goed, de Pecorino druif, Irata Offida van Clara Marcelli, de plaatselijke druivenfokker.

Bij de open haard terugdenkend aan vandaag, de dag begon fris, koude wind blies rondom het huis, noordenwind en 13 graden. Veel bewolking, donkere wolken, dreven over het huis. De Abruzzo, zichtbaar vanuit onze casa, lagen diep in de wolken, zwarte wolken, mist, koude, wind, onweer en regen bedreigde de bergen, dat het leek of de duivel uit de hemel op de berg neerstreek en zijn laatste adem uitblies. Straaljagers van de militaire basis raakte het geluid, en dreunde door het luchtruim gevolgd door een tweetal helikopters onderzoekend en oefenend voor de basis in de buurt van Marche.

Gelukkig, de koude wind blies de lucht schoon, wisselend met zon en mooie luchten als de mooie blauwe mediterranen zeeën. De weergoden waren ons goedgezind, de wolken dreven door de luchtstroming richting de bergen, de bikini en de zwembroek uit het vet, streken we neer op de ligbedden om te genieten van de vele warme zonnestralen die onze huiden lichtelijk rood kleurden. De zonnecrème, factor 20 of 30 werd rijkelijk verdeeld en maakte de velletjes heerlijk zacht.

De lunch, een Italiaans brood, gebakken in een koekenpan in de olijfolie, ingesmeerd met knoflook om vervolgens op de grill met pomodori, zachte romige gorgonzola, parmezaan en basilicum een alla recepto Mieke bella Italië, de rode wijn, water, tot ons namen, gaf de eigen creativiteit een nieuwe Elan. Om vervolgens na de lunch ons lichaam wederom bloot te stellen aan de felle Italiaanse zonnestralen met 18 graden in het verschiet. In de avond hebben we ons wederom tegoedgedaan bij de plaatselijke Pizzarestaurant, voorgerecht Casterano, pizza bianchi “tricolore”en pizza margarita “ pommes frites”. Dit laatste, de pizza zoals die door de jeugd wordt verorberd.

De laatste vlammen in de haard doven, tijd om te slapen, Castorano waakt en wacht tot het ochtendgloren, de vogels muziek maken en goedemorgen zingen.